Gunakan tanda sempang dengan betul, nanti kena lempang!

Saya dapati, belakangan ini terdapat ramai pengguna bahasa yang tidak menggunakan tanda baca dengan betul terutamanya tanda sempang (-). Tanda sempang hendaklah digunakan untuk tujuan-tujuan tertentu, antaranya:

1. Mengeja kata ganda (sama ada kata ganda penuh, kata ganda berimbuhan atau berentak)...
Contoh: buku-buku, menari-nari, ipar-duai, remeh-temeh


2. Merangkaikan imbuhan/ perkataan dengan kata nama khas, contohnya,
se-Malaysia, anti-Amerika, pro-Malaysia, hamba-nya, rahmat-Nya

3. Merangkaikan kata sendi nama ke dengan angka, contohnya, ke-21, ke-52

4. Merangkaikan tahun dengan akhiran -an, contohnya 1960-an, tahun 90-an

Jika menggunakan komputer, semasa menaip, tanda sempang tidak perlu dijarakkan (space bar) antara perkataan tersebut.

Gunakanlah tanda sempang dengan betul. Kata yang tak perlu sempang, janganlah disempangkan pula, contohnya,
kokurikulum (bukan ko-kurikulum),
prauniversiti (bukan pra-universiti),
antidadah (bukan anti-dadah)
kokurikulum (bukan ko-kurikulum) dll.

 Nanti kang saya lempang je!

Antara, di antara, dalam, di dalam...

TAZKIRAH BAHASA

Antara "di antara" dengan "antara",
antara "di dalam" dengan "dalam", dan
antara "di atas" dengan "atas" apakah perbezaannya?


"Antara", "dalam" dan "atas" mempunyai dua fungsi iaitu sebagai kata sendi nama dan sebagai kata arah. Jika sebagai kata arah, perkataan ini perlu didahului dengan kata sendi nama seperti "di" dan "ke".

Contoh:

1. Antara Cikgu Palija dan Cikgu N, siapakah yang lebih cantik? ("antara" sebagai kata sendi nama)
2. Rumah pegawai pendidikan itu terletak tengah-tengah kampung, iaitu di antara surau dengan balai raya.
("antara" sebagai kata arah, perkataan "antara" mestilah berpasangan dengan kata sendi nama "dengan", bukan "dan")

3. Mereka tinggal di dalam gua. ("dalam" sebagai kata arah)
4. Pelancong Eropah itu boleh bertutur dalam bahasa Melayu ("dalam" sebagai kata sendi nama)

5. Ahmad meletakkan buku itu di atas mejanya. ("atas" sebagai kata arah)
6. Saya mengucapkan terima kasih atas kesudian rakan-rakan untuk membaca catatan ini. ("atas" sebagai kata sendi nama)

 Mudah je...

Usahlah berlewah-lewah!

Tazkirah bahasa sikit!

Elakkanlah penggunaan bahasa secara lewah/ berlebih-lebihan.

Contoh unsur lewah dalam bahasa Melayu:

1. Sejak dari kecil dia selalu demam.
(Sepatutnya sejak/ dari kecil)

2. Mereka saling bersalam-salaman setelah selesai solat.
(Sepatutnya: saling bersalam/ bersalam-salaman)

3. Sebilangan besar pelajar-pelajar itu datang dari kampung seberang.
(Sepatutnya: sebilangan besar pelajar)

4. Mereka telah menggunakan kenderaan itu melebihi tempoh masa yang ditetapkan.
(Sepatutnya: tempoh/ masa)

5. Anak-anak Pak Sudin cantik-cantik belaka.
(Sepatutnya: Anak-anak Pak Sudin cantik belaka)

6. Semoga anda berbahagia hingga ke akhir hayat.
(Sepatutnya: hingga akhir hayat)


 Ok, faham kan?

Antara "mengajar" dan "mengajarkan"

Tazkirah Bahasa 4/ Februari 2017

Antara "mengajar" dan "mengajarkan",
antara "membaca" dan "membacakan",
antara "memberi" dan "memberikan" apakah perbezaannya?

Contoh ayat:
1. Saya mengajar pelajar tingkatan 4 Cemerlang Bahasa Melayu.

2. Saya mengajarkan Bahasa Melayu kepada pelajar 4 Cemerlang.
3. Ibu membaca buku cerita itu kepada adik.
4. Ibu membacakan adik buku cerita itu.
5. Kakak memberi ayah sebatang pen.
6. Kakak memberikan sebatang pen kepada ayah.

 Faham, kan?

Ejaan Klitik

Apakah kata klitik?

 Kata klitik ialah kata ganti nama ringkas seperti ku-, -mu, kau- dan -nya iaitu singkatan daripada kata ganti nama aku, kamu, engkau dan dia.

Bentuk klitik selalunya wujud dalam binaan ayat pasif dan ejaannya hendaklah dirangkaikan dengan kata yang wujud sebelum atau selepasnya.

Contoh penggunaan:

1. Kukikis-kikis kuku kakimu.
(Daripada ayat: Aku mengikis-ngikis kuku kaki kamu.)
Tak ada kerjalah tu sampai kuku kaki orang kaukikis-kikis ya!

 2. Kaukunci cincinku di dalam almarimu.
(Daripada ayat aktif: Engkau mengunci cincinku di dalam almari kamu.)

 Bentuk penggunaan ejaan klitik yang salah:
ku kikis-kikis,
kaki mu,
kau kunci,
cincin ku,
rumah mu

Bagi ayat yang mengandungi kata kerja tak transitif, kata sendi nama atau kata adjektif, ejaannya tidak perlu dirapatkan/ dirangkaikan ejaannya.

 Contohnya:
Kau insan terindah dalam hidup aku. (bukan kauinsan)
Ku ingin pergi jauh. (bukan kuingin)

 Faham, kan?

Ayat pasif dan ayat songsang

Perbezaan ayat pasif dan ayat songsang:


AYAT PASIF:


Ayat pasif ialah ayat yang mengalami proses pendepanan objek, iaitu objek atau kata nama yang hadir selepas kata kerja transitif dalam ayat aktif. Ayat pasif boleh dikenali melalui penggunaan imbuhan pasif di, ter, ke-...-an, ber-, kena, dan ayat pasif dengan ganti nama diri orang pertama dan kedua. 

Contoh:
Emak memasak nasi di dapur.
(Nasi ialah objek yang hadir selepas kata kerja transitif memasak)
Ayat pasif: Nasi dimasak oleh emak di dapur.

Contoh lain:
Saya telah membaca semua buku di rak itu.
(Kata kerja transitif: membaca, objek: semua buku di rak itu)

 Ayat pasif:
Semua buku di rak itu telah saya baca.
Semua buku di rak itu telah dibaca oleh saya. (Salah)

AYAT SONGSANG:

Ayat songsang ialah ayat yang mengalami proses penyusunan semula. Dalam ayat biasa, SUBJEK berada pada bahagian hadapan manakala PREDIKAT berada pada bahagian kedua. Ayat songsang ada pelbagai bentuk; ada yang mengalami proses penyusunan keseluruhan predikat, ada yang hanya frasa keterangan sahaja yang dikedepankan, dan ada juga yang hanya sebahagian sahaja daripada unsur predikat yang dikedepankan.

Ayat biasa: Emak memasak nasi di dapur.

 Contoh ayat susunan songsang:
1. Memasak nasi di dapur emak.
2. Memasak nasi emak di dapur.
3. Di dapur emak memasak nasi.

 Contoh lain:
Kami sekeluarga pergi ke tepi pantai pada waktu petang.

 Ayat songsang:
1. Pergi ke tepi pantai pada waktu petang kami sekeluarga.
2. Pergi ke tepi pantai kami sekeluarga pada waktu petang.
3. Pada waktu petang, kami sekeluarga pergi ke tepi pantai.

 Ayat pasif bolehkah disongsangkan? Boleh!

 Contoh:
Saya membaca buku itu. (Ayat aktif)
Buku itu saya baca. (ayat pasif)
Saya baca buku itu. (Ayat pasif songsang)
Ok, harap-harap fahamlah ya.

Kesalahan frasa kerja transitif

Kesalahan penggunaan frasa kerja transitif dalam ayat bahasa Melayu:

Contoh:
Mereka sedang membincangkan tentang perkara itu. (Salah)
Mereka sedang membincangkan perkara itu. (Betul)

Dia memberitahu kepada emak tentang hal itu. (Salah)
Dia memberitahu emak tentang hal itu. (Betul)

Wartawan itu melaporkan dari London berita itu. (Salah)
Wartawan itu melaporkan berita itu dari London. (Betul)

Contoh lain:

Kesalahan frasa kerja transitif:

1. Ibu memandang kepada saya dengan penuh perasaan sayu. (Salah)
Sepatutnya: ... memandang saya...

2. Guru sedang menerangkan tentang perkara itu dengan bersungguh-sungguh. (Salah)

Sepatutnya: ...menerangkan perkara itu...

3. Bendahara memberitahu kepada Memanda Menteri tentang masalah negara. (Salah)
Sepatutnya: ... memberitahu Memanda Menteri...

Kata kerja transitif mestilah diikuti oleh objek yang terdiri daripada kata nama/ frasa nama. Kata kerja transitif tidak boleh diikuti oleh kata sendi nama.

Oleh sebab atau oleh kerana?

1. Oleh kerana dia demam, dia tidak datang ke sekolah. (Salah)
2. Oleh sebab dia demam, dia tidak datang ke sekolah. (Betul)


Huraian:
Perkataan 'kerana' ialah kata hubung, bukan kata nama, manakala kata 'sebab' mempunyai dua fungsi iaitu sebagai kata nama dan kata hubung.


Contoh:
1. Dia menyatakan sebab dia bertindak demikian. (kata 'sebab' sebagai kata nama)
2. Dia tidak dapat ke sekolah sebab demam. (kata 'sebab' sebagai kata hubung)

#panduanbahasa

Burung Pegar

Harapkan pagar, pagar makan padi.
Harapkan pegar, pegar makan padi.
PAGAR atau PEGAR?

Inilah burung pegar yang dikatakan amat menggemari padi itu. Kalau dah tahu burung ini suka makan padi, kenapa pula diberi kepercayaan dan dipilih untuk menjaga padi? Haaa.. pilihlah lagi!

Jangan melepaskan batuk di tangga!

Tentu kalian pelajar-pelajar pernah mendengar perumpamaan ini bukan? Seperti melepaskan batuk di tangga - yang membawa maksud orang yang membuat kerja dengan tidak sempurna atau hanya mengambil syarat atau dengan kata lain, membuat kerja secara tidak bersungguh-sungguh. Perumpamaan ini boleh disamakan dengan perumpamaan "hangat-hangat tahi ayam",  dipegang panas dicium jangan.

Namun begitu, apakah yang terbayang di kepala anda saat menggunakan peribahasa ini? Semasa saya kecil dahulu, saya membayangkan bahawa, seseorang yang menaiki atau menuruni tangga yang kemudiannya melepaskan batuk di tengah tangga? Dan, pernah juga terbayang pada kotak fikir saya, kalau mahu batuk, mana boleh batuk di tangga, nanti jatuh. Ini yang terlintas di kepala lewat mengenali dan diajarkan peribahasa-peribahasa dalam bahasa ibunda tercinta ini sewaktu saya di sekolah rendah dahulu. Acap kali t

erasa seperti ada yang tidak kena antara bayangan di kepala dan maksud yang dibawa peribahasa tersebut. Semasa menjadi guru, ada juga pelajar nakal yang menukarkan perumpamaan ini kepada "seperti melepaskan kentut di tangga". Kata mereka, kalau selalu batuk, apa salahnya kadang-kadang kita berkentut pula. Haihh!!

Sebenarnya pelajar-pelajar, yang dimaksudkan dengan "batuk" itu bukanlah melepaskan batuk "uhuk..uhuk" tetapi melepaskan batok. "Batok" ialah kata pinjaman daripada bahasa Jawa yang membawa maksud "tempurung", iaitu pencedok air yang diperbuat daripada tempurung yang digunakan pada zaman dahulu kala di rumah datuk nenek kita untuk mencedok air di dalam tempayan buat membasuh kaki sebelum naik ke rumah. Perubahan ejaan jawi kepada rumi menyebabkan pengecualian pola keselarasan vokal yang terpakai pada "batok" turut bertukar kepada "batuk". Hal ini menjadikan ramai golongan muda tidak tahu apa sebenarnya batok yang dimaksudkan dalam perumpamaan ini.

Dalam peribahasa ini, sama ada membuat kerja secara tidak bersungguh-sungguh atau tidak boleh dilihat apabila kita menggunakan batok tersebut. Kita sepatutnya meletakkannya semula di dalam tempayan atau di atas penutup tempayan dan bukan hanya ditinggalkan di atas tangga begitu sahaja, atau dilemparkan sahaja dari atas tangga. Maksud jelasnya ialah kita tidak menyelesaikan kerja dengan habis sempurna. Begitulah..

Hasil pencarian Pakcik Google, saya menemukan beberapa keping gambar batok atau pencedok daripada tempurung kelapa.

Tetapi, perlukah kita menukarkannya kepada ejaan "batok"? Mengikut pakar bahasa, gunakanlah yang sedia ada, kekalkanlah penggunaan kata "batuk" sebab telah lazim digunakan. Yang penting kita tahu asal usul makna kata tersebut.

Wallahu 'alam...

Cikgu Za...

Penyerapan unsur asing dalam bahasa Melayu

Tidak ada bahasa di dunia ini yang tidak dipengaruhi oleh bahasa asing, baik bahasa Inggeris, bahasa Arab, bahasa Cina mahupun bahasa Melayu.  Sebagai bahasa yang pesat berkembang, bahasa Melayu banyak menerima pengaruh bahasa asing terutama dalam aspek kosa kata atau perbendaharaan kata. Pengaruh paling awal yang menyerap masuk dalam bahasa Melayu ialah pengaruh bahasa Sanskrit. Pengaruh bahasa Sanskrit sungguh berkesan dan sangat besar sumbangannya terhadap bahasa Melayu secara keseluruhan.  Proses penyerapan unsur asing dalam bahasa Melayu ini ialah satu proses yang mendorong bahasa penerima meminjam unsur-unsur yang terdapat dalam bahasa-bahasa asing melalui suatu cara/kaedah yang berperaturan dan sistematik.

Terdapat banyak faktor yang mendorong sesuatu bahasa itu termasuklah bahasa Melayu untuk mengambil unsur-unsur asing, antaranya ialah :

i. Keperluan dalam dunia baru terutama dalam hal untuk memberi nama-nama baru atau istilah-istilah baru yang menepati kehendak pengisian masa dan keadaan waktu itu.

ii. Perkembangan dalam urusan perniagaan dan perdagangan.

iii. Faktor psikologi masyarakat peminjam. Masyarakat penutur akan meminjam daripada bahasa yang dianggap lebih tinggi tarafnya daripada bahasa ibundanya sendiri.

iv. Untuk memantapkan lagi struktur sesuatu bahasa itu. Proses peminjaman sebenarnya boleh mendatangkan pengukuhan kepada bahasa yang meminjam. Seterusnya bahasa tersebut akan terus berkembang dan hidup dalam sebarang masa dan keadaan.

Terdapat 5 unsur yang boleh dipinjam daripada sesuatu bahasa luar dan bahasa Melayu telah meminjam kesemua unsur ini untuk memantapkan lagi strukturnya. Unsur-unsur itu ialah:

i Unsur perkataan (kosa kata/ perbendaharaan kata)
ii. Bentuk huruf dan sistem tulisan
iii. Sistem bunyi (bunyi yang tidak terdapat dalam bahasa Melayu,  seperti kh, gh, sy, f dll)
iv. Imbuhan
v. Peribahasa

Namun begitu, kita tidak menerima struktur ayat dalam bahasa asing dalam bahasa Melayu.

Unsur-unsur bahasa asing masuk ke dalam bahasa Melayu melalui pertembungan antara penutur-penutur bahasa yang berkenaan. Pertembungan antara penutur boleh berlaku dalam hal-hal seperti di bawah:

i. Melalui proses peperangan dan penjajahan politik
ii. Proses perniagaan dan urusan perdagangan.
iii Melalui hubungan penjiranan dan persahabatan.
iv. Melalui aspek pendidikan dan penyebaran agama.

Penyerapan unsur kosa kata asing dalam bahasa Melayu melalui keempat-empat proses di atas. Aspek peperangan dan penjajahan politik telah membawa masuk perkataan-perkataan daripada bahasa Portugis, Belanda dan Inggeris. Manakala aspek perniagaan, urusan berjual-beli dan pendidikan serta penyebaran agama Islam. Perkataan-perkataan yang dibawa masuk termasuklah melalui peminjaman daripada bahasa Sanskrit, dan Arab.

Penjiranan dan persahabatan pula telah membawa masuk perkataan-perkataan daripada bahasa China, Tamil dan dialek Indonesia

JENIS-JENIS PEMINJAMAN

i. Peminjaman tulen
ii. Peminjaman maksud
iii. Peminjaman kacukan
iv. Peminjaman pemerian
v. Peminjaman berpindah
vi. Peminjaman dialek
vii. Peminjaman kuno

KESAN PEMINJAMAN

Peminjaman unsur bahasa asing dalam bahasa Melayu memberi kesan kepada sesuatu bahasa terutama apabila berlaku penyesuaian dan perubahan terhadap kosa kata bahasa peminjam. Peminjaman perlu dikawal kerana peminjaman yang berlebih-lebihan akan mengakibatkan keaslian bahasa peminjam itu sendiri, campur aduk struktur akan berlaku.

Pertembungan sesuatu bahasa dengan bahasa yang lain akan mengakibatkan perubahan bunyi atau fonologi, bentuk kata atau morfologi dan bentuk ayat atau sintaksis. Dalam bahasa Melayu perubahan fonologi berlaku apabila bahasa Melayu bertembung dengan bahasa Arab dan Inggeris.

Peminjaman Kosa Kata

1. Terdapat tiga bahasa yang sangat besar pengaruhnya dalam proses peminjaman kosa kata kepada bahasa Melayu iaitu bahasa Sanskrit, bahasa Arab dan bahasa Inggeris. Walau bagaimanapun, bahasa-bahasa Cina, Tamil, Siam, Belanda, Portugis, Parsi, Hindustan dan Jawa ada juga memberi sumbangan dalam bentuk peminjaman kosa kata kepada bahasa Melayu.

2. Unsur-unsur bahasa Sanskrit dalam bahasa Melayu. Bahasa Sanskrit banyak memperkayakan bahasa Melayu sejak dari zaman dahulu lagi. Bukan sahaja bahasa Melayu, tetapi mana-mana bahasa yang mempunyai hubungan dengan India akan sedikit sebanyak menerima pengaruh bahasa Sanskrit. Bahasa Sanskrit masuk ke dalam bahasa Melayu melalui proses perdagangan iaitu apabila kerajaan-kerajaan Melayu zaman dahulu membuat hubungan perdagangan dengan India. Pedagang-pedagang India yang datang berdagang dengan Tanah Melayu menggunakan bahasa Sanskrit. Paling utama ialah golongan pengembang agama buddha yang datang untuk mengembangkan agama Buddha di rantau Asia Tenggara ini. Mereka akan menggunakan bahasa Sanskrit.

3. Kajian telah menunjukkan bahawa dalam bahasa Melayu terdapat sebanyak 677 patah perkataan yang berasal daripada bahasa Sanskrit. Kata-kata itu merangkumi pelbagai bidang kehidupan seperti bidang agama, falsafah, alam semula jadi, kenegaraan, hubungan kekerabatan, haiwan dan mergastua, bunga dan tumbuh-tumbuhan, bahagian-bahagian tubuh badan, penyakit, perdagangan dan perniagaan, barangan dagangan, bahasa, pembelajaran dan kesusasteraan, angka-angka, tanda masa dan arah, sifat dan keadaan, kata-kata kerja, keterangan ganti nama, penghubung dan seru, unsur-unsur awalan dan akhiran dan kata majmuk. Contoh :

a. Agama dan falsafah
Syurga, agama, bidadari, dewa, dewi, budi, dewata, puasa, sakti, sengsara

b. Bunga dan Tumbuh-tumbuhan
Amra, angsana, cempaka, melati, penaga

c. Istilah Abstrak
Asmara, bencana, cinta, cedera, dirgahayu, dusta, gembira, guna, jasa, sentosa, usaha,

d. Hubungan dan kekeluargaan
Bangsa, belia, dara, isteri, suami, janda, saudari, saudara, seteru

d. Alam semula jadi
angkasa/udara, bumi, bayu, gua, tanah, samudera, ombak, suria, cahaya, nyala

e. bahagian tubuh badan
anggota, bahu, badan, kepala, muka, nadi

f. Kenegaraan dan hubungan kekerabatan
desa, kota, pengawal, raja, maharaja, permaisuri, putera, puteri, mulia, menteri

g. penyakit
selesema, demam, kusta,

h. Haiwan dan Margastua
angsa, gajah, ketam, serigala, singa,  unta, jelawat

i. perdagangan dan barangan
arak,  gangsa, curiga, bahara, kunci, biaya, warna, berat


PENYERAPAN UNSUR BAHASA ARAB DALAM BAHASA MELAYU

Selain daripada bahasa Sanskrit, unsur bahasa Arab juga meresap masuk ke dalam bahasa Melayu. Antara peranan utama Islam dan bahasa Arab terhadap bahasa Melayu ialah pengenalan sistem tulisan. Huruf-huruf Arab diperkenalkan dan digunakan sebagai sistem tulisan menggantikan sistem tulisan Pallawa dan Nagiri.

Sistem tulisan Arab pada mulanya diserapkan ke dalam bahasa Melayu untuk menghasilkan buku-buku agama dalam bahasa Melayu, terutama mengenai ibadat. Persoalan awal yang ditulis ialah seperti mengucap dua kalimah syahadah, solat, berpuasa, membayar zakat. Pada ketika ini, bahasa Melayu menggantikan bahasa Jawa sebagai bahasa yang penting di Kepulauan Melayu.

Apabila Islam dianuti oleh golongan kerabat istana dan rakyat Melaka, peminjaman kata-kata Arab mula meresap masuk ke dalam bahasa melayu. Semasa Melaka di bawah tampuk pemerintahan Sultan Muzafar Syah (1446-1459), Islam diletakkan sebagai asas pemerintahannya. Kesannya, pengaruh bahasa Arab menular masuk bukan sahaja dalam aspek-aspek keagamaaan, tetapi juga meliputi aspek pentadbiran dan kelimuan.

Melaka menjadi pusat perdagangan di Kepulauan Melayu. Bahasa Melayu pula memainkan peranan utama sebagai bahasa penyebaran ajaran-ajaran Islam. Sistem tulisan yang diperkenalkan ialah tulisan Jawi.

Sistem tulisan Jawi pada awalnya menggunakan 30 huruf-huruf Arab, iaiatu daripada alif sehingga ya. Untuk menampung keperluan lidah Melayu, 5 huruf lagi diperkenalkan hasil penyesuaian daripada bahasa Parsi, iaitu huruf ca, nga, pa, ga, dan nya.

Wilayah-wilayah atau pulau yang penduduknya beragama Islam telah menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa keagamaan. Dengan ini, bahasa Melayu semakin luas penggunaannya yang sebelum ini hanya digunakan dalam perdagangan dan kebudayaan sahaja.

Agama Islam juga memperkenalkan ilmu pengetahuan baharu dengan sejumlah khazanah yang besar dan kaya, yang bersangkut paut dengan perkara yang kompleks seperti agama, ilmu, fikiran, adat-adat Islam, dan sebagainya.

Antara perkataan Arab yang meresap masuk ke dalam bahasa Melayu ialah;

a. Berkenaan agama
Islam, iman, syarat, rukun, sah, anbia, nabi, wali, tauhid, syariat, malaikat, syariah, baligh, rukuk, ajal, haji, kiblat, fitrah, syaitan, masjid, al-Quran dsb.

b. berkenaan ilmu
ilmu, nahu, surat, jahil, maktab, kitab, sejarah, riwayat, hisab, tafsir, tasawuf, kamus, fikir, hafaz, loghat, tarikh, tawarikh, darab, alim, kertas,  huruf, baki dsb.

c. Berkenaan fikiran dan Perasaan
Akal, faham, syak, yakin, nafsu, khusus, yakin, khas, ikhlas, ijtihad, nasib, nasihat, aib, hajat, hawa, ilham, musibah dsb

d.Berkenaan hukuman dan peraturan
Hukum, hakim, adil, zalim, tertib, wilayah, wakil, wali, kadi, makam, sultan, wakaf, wazir, mansuh, uzur, daftar dsb

e. Adat dan  pergaulan manusia
kaum, umat, awam, nikah, muhrim, tahniah, layak, syukur, lazat, martabat, watan, mastautin, lazim, maruah, rezeki, darjat, batin, fitnah

f. Benda-benda, kejadian dan perbuatan
Haiwan, insan, wajah, sifat, wujud, nahas, maut, roh, kubur, jubah, kubah, dunia, alam, akhirat, rezeki, jati, ijazah, kuat, jenazah, musafir, darurat, sihat, fitnah, berkat dsb.


PENYERAPAN MASUK UNSUR BAHASA-BAHASA EROPAH DALAM BAHASA MELAYU

PENYERAPAN MASUK KOSA KATA BAHASA INGGREIS
Kedatangan kuasa-kuasa Barat tidaklah memberi kesan semerta kepada bahasa Melayu. Pengenalan bahasa melayu kepada para pedagang Eropah merupakan langkah pertama ke arah pengenalan mereka dengan bangsa Melayu. Campur tangan Inggeris di negeri-negeri Melayu banyak membawa kesan kepada kedudukan bahasa Melayu. Bahasa Inggeris dijadikan bahasa rasmi, bahasa pentadbiran, dan bahasa pengantar bidang pendidikan. Orang yang dapat menguasai bahasa Inggeris akan mendapat keutamaan.

Keperluan terhadap ilmu dan desakan zaman yang berubah, menyebabkan banyak perkataan bahasa Inggeris menyerap masuk ke dalam bahasa Melayu. Pinjaman perkataan daripada bahasa Eropah terutamanya bahasa Inggeris terus berlaku. Ini kerana bahasa Melayu memerlukan istilah sejajar dengan perkembangan semasa, terutamanya dalam bidang sains dan teknologi. Antara perkataan awal yang meresap masuk ke dalam bahasa Melayu ialah ; saman, notis, berek, pensel, gelas, setem, hotel, tiub, basikal, lesen, bil, lokap, kompas, biskut, setokin, drebar, mesin, telefon, biro dan banyak lagi.

KATA PINJAMAN DARIPADA BAHASA PORTUGIS

Perkataan-perkataan daripada bahasa Portugis yang menyerap masuk ke dalam bahasa Melayu ialah
baldi, bangku, meja, bomba, bendera, kemeja, garpu, kebaya, paderi, tuala, dadu, mentega, keju, pita,  lampu, palsu, beranda, wizurai, gereja, merinyu, lelong, sepatu, almari, nanas, tembakau, tangki, pita dsb

KATA PINJAMAN DARIPADA BAHASA BELANDA
Perkataan-perkataan pinjaman daripada bahasa Belanda, antaranya ialah:
engsel, duit, pos, persen, polisi, sekolah, senapang, laci, pelekat, persen, rokok, kantor, kamar, peleser,  permisi, dansa, super  dsb

KATA PINJAMAN DARIPADA BAHASA TAMIL, HINFUSTAN, PARSI dan CINA

Selain bahasa-bahasa Eropah, bahasa Melayu juga menerima unsur-unsur bahasa lain seperti Tamil, Hindustan, Parsi, dan Cina.

Perkataan pinjaman daripada bahasa Tamil : ayah, sebagai, cuma, macam, pinggan, bagai, bagaimana, kalap, segala, cuci, kedai, modal, tirai, cuma, percuma, nelayan, koko dan banyak lagi

Perkataan pinjaman daripada bahasa Hindustan : acar, cuti, kunci, budiman, kapas, palka, cukai, kari, roti, curi, kelasi, topi dsb.

Perkataan pinjaman daripada bahasa Parsi : agar, bakhtiar, banjir, bazar, badam, cap, kolah, nakhoda, syabas, taj, andai, pasar, daftar, firman, khurma, lasykar, syah, saudagar, jam, bandar, temasya, nisan, takhta, pelampung, dsb.

Perkataan pinjaman daripada bahasa Cina : tauke, tong, tauhu,loteng, laici, kuli, pungki, cap, maajun, cawan, taugeh, cat, sampan, kongsi, ping pong, taufan, mi, bihun, kue tiaw, pau, kueh dan banyak lagi.


PEMINJAMAN IMBUHAN ASING DALAM BAHASA MELAYU

1. Secara umumnya, unsur-unsur imbuhan asing dalam bahasa Melayu terbahagi kepada tiga kumpulan, iaitu mengikut bahasa asal imbuhan-imbuhan tersebut.

i. imbuhan Sanskrit - maha-, tuna-, tata-, pra-, swa-, panca-, eka-, dwi-, tri-, -wan, -man, -wati, -nita

ii. imbuhan Arab-Parsi:  -bi-, -i, -wi, -iah, -in, -at, -ah

iii. imbuhan Yunani-Latin-Inggeris : pro-, anti-, mono-, poli-, auto-, supra-, -isme, ik, -si, -al, -is


FNM/putra2012